کد مطلب:119167 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:125
[صفحه 86] خواهد داشت. سخنانی به هم پیوسته و هماهنگ، جوشان از دركی عمیق و بینشی ژرف، لبریز از شور واقعیت و گرمی حقیقت، سرشار از اشتیاق تمام برای شناخت ماوراء این حقیقت. سخنانی زیبا و نغز، كه زیبایی موضوع و بیان، چنان در آن به هم آمیخته كه تعبیر با مدلول و شكل با معنی، یكی شده اند همچنان كه حرارت با آتش، نور با خورشید و هوا با هوا یكی هستند!. و بشر در قبال آن، چیزی جز به مثابه ی موجودی كه در برابر سیل خروشان و دریای پرموج و توفان سركش یا گردباد تند قرار گرفته باشد، نمی تواند به شمار آید.... نهج البلاغه ای كه بیان آن اگر برای انتقاد به كار برده شود، گویی تندباد خروشانی است و اگر تباهی و فساد را مورد تهدید قرار دهد، همچون آتشفشانی سهمناك زبانه می كشد و اگر برای تفكر و اندیشه بخواند، حس و عقل را همراه می سازد و اگر در مقام پند و اندرز باشد، مهر و عاطفه پدری را همگام با راستی و وفای انسانی در آن خواهید یافت و اگر برای شما از ارزش هستی و زیبایی های آفرینش و كمالات جهان هستی سخن گوید، آنها را بامدادی آغشته به نور ستارگان در قلب شما می نگارد! نهج البلاغه، بیانی است رساتر از هر رسا و پاره ای است از یك تنزیل! و پیوند ناگسستنی با اصول ادب انسانی دارد و تا آنجا اوج می گیرد كه درباره ی آن گفته اند: «بیانی است فروتر از كلام خداوند و فراتر از گفتار بشری...»[1].
... آیا در تاریخ مشرق زمین، هیچ به سراغ «نهج البلاغه» رفته اید؟... نهج البلاغه ای كه از فكر و خیال و عاطفه، آیاتی به دست می دهد كه تا انسان هست و تا خیال و عاطفه و اندیشه ای انسانی وجود دارد، با ذوق بدیع ادبی هنری او پیوند ناگسستنی
صفحه 86.